Verhaal Turiqul
Mijn zoon Turiqul kwam 30 jaar geleden al als kleine jongen naar het centrum in Falsathia. Hij kon niet lopen, niet praten en toonde geen interesse in andere kinderen.
In het centrum kreeg ik te horen dat mijn zoon het syndroom van Down had. Ik kwam regelmatig met hem en hij leerde lopen en communiceren, hij gebruikte wat woordjes en leerde zijn lichaam en gebarentaal te gebruiken. Jaren later toen hij inmiddels 30 jaar oud was, ging hij in houtwerkplaats werken. Hiervoor moet hij 30-45 minuten lopen. En al heeft hij het altijd erg naar zijn zin daar, hij gaat nog maar zelden, mijn zoon is nogal lui.
Waar we het meeste trots op zijn is dat hij als danser aan verschillende culturele evenementen op lokaal niveau heeft meegedaan. Hij is altijd al gek geweest op drama en heeft echt fantastisch goed leren dansen. Waar we ook trots op zijn is dat hij heel sterk is en zowel zijn familie als zijn buren helpt. Hij snijdt het gras voor de koeien, maakt de stallen schoon en geeft ze eten. Hij laat niet over zich heen lopen en geeft wanneer nodig zijn mening.
Turiqul zelf zit er tevreden en glimlachend bij. Hij kijkt zijn Khalamma aan en zegt; ik ga nog meer oefenen met dansen en als ik heel goed ben, dan vlieg ik naar Nederland’.
Lees ook het verhaal van Sayed
