Verhaal Sonia

In een kleine donkere kamer staan twee houten bedden zonder matras, fietsonderdelen, potten en pannen liggen her en der verspreid onder het bed, dekens en kleding hangen over een touw. Slechts 1 klein raampje laat sporadisch wat licht door.

Een nauwe donkere gang geeft toegang tot vergelijkbare huisjes, de kleine wijk van nog geen 15m2 telt 120 inwoners. In een van de drie openbare badkamers treffen we Sonia, een verstandelijk beperkt meisje van 11 jaar. Sonia gaat elke dag een paar uur naar de Amar Joti school. Ze heeft haar naam leren schrijven en heeft prachtig leren naaien. Haar passie is dansen, het dansen heeft haar veel gebracht, ze is er minder verlegen door geworden en ze heeft zelfs al een keer voor de Prime Minister mogen optreden.

Op straat verzamelt ze afval, welke ze aan winkels doorverkoopt.   Haar ouders hebben ondanks de lange dagen die ze zelf maken, het geld hard nodig. Het leven in de slum wordt steeds duurder en moeilijker.  Sonia is kwetsbaar, er is niemand die op haar let of voor haar zorgt. Op school leert ze vaardigheden die haar in de harde slum wereld helpen te overleven.

Lees ook het verhaal van Rahim.