Verhaal Rubel
Toen ik geboren werd dachten mijn ouders dat ik gezond was. Maar toen ik drie maanden oud was, begon mijn hoofd te groeien, het werd groter en groter. Mijn grootmoeder nam me vele malen mee naar toverdokters. Maar dat hielp niet.
Naarmate ik ouder werd, kreeg ik problemen met lopen, zien en met het gebruiken van mijn rechter arm. Mijn ouders accepteerde mij en mijn handicap niet. Ik was ongewenst in mijn eigen familie. De mensen van mijn dorp waren bang om mij te zien, ik werd uitgescholden voor kreupele met groot hoofd. Ik ben opgegroeid in mijn oma en opa’s huis. Mijn grootmoeder zorgde voor mij en probeerde mij op een school te krijgen. Maar de leraar zei dat ik niet in staat zou zijn om te leren lezen en schrijven. Toen nam mijn grootmoeder me mee naar het Niketan project in Ghior. Daar werd ik wel toegelaten en kreeg ik zorg en onderwijs en fysiotherapie. Van 2009 tot 2016 woonde en werkte ik op Afroza’s place.
Ik zorgde voor de orchideeën, de schapen, en volgde een uurtje per dag de timmerlessen. Maar het liefst was ik in de orchideeëntuin. Ik volgde de ‘My way to Work’ training en leerde sociale vaardigheden en beter voor mijzelf zorgen. Ik wilde dat mijn ouders me gingen zien als een zelfstandig persoon en me respecteerde.
In 2017 is mijn droom om een kleine supermarkt te starten bij mijn ouderlijk huis uitgekomen. Ik ben terug bij mijn ouders en verkoop mango sap, snoepjes, chips, eieren etc aan mijn dorpsgenoten.
Lees ook het verhaal van Shorif.
