Verhaal Rifat

Rifat woont in Narchi, een klein dorpje in Thana Daulatpur. Hij is 11 jaar en heeft een verstandelijke beperking. Zijn vader Md. Abul Hossen is een dagloner en zijn moeder Rhena Begum een ​​huisvrouw.

In 2013 kon hij als tweejarige niet goed lopen, had hij problemen met slikken en kon hij niet praten. Zijn familie was erg arm. Ze woonden in een kleine hut en hadden geen bezittingen. Ze hadden geen geld om met hem naar een arts te gaan en er waren geen revalidatievoorzieningen bij hem in de buurt.

Gelukkig is dat veranderd. Rifat komt nu naar een veranda school en heeft in de afgelopen jaren beter leren slikken waardoor hij minder kwijlt. Rifat loopt en rent zoals elk ander kind. Hij communiceert met anderen,  heeft vrienden gemaakt en speelt graag met hen. Hij begrijpt eenvoudige vragen en instructies. Rifat houdt ervan om goed gekleed te zijn en beheerst alle vaardigheden van het dagelijks leven.

Door onze training ‘family development’ leerden zijn ouders geld te besparen. We gaven ze een schaap en een training over zijn verzorging. We hielpen hen om een ​​uitkering van de overheid te krijgen. En langzaam aan kropen ze uit het dal en genereerde ze meer inkomsten. Ze bouwden een nieuw huis, kochten een koe en verdienen nu 210tk per dag met de verkoop van de melk. Ook de kudde schapen groeit en ze verkopen de lammeren op de markt.

Rifat en zijn familie zijn nu heel gelukkig. Ze genereren genoeg inkomen om het leven te leiden dat ze willen. Ze zijn Niketan dankbaar voor de service aan hun kind en gezin.

Lees ook het verhaal van Parish Miah