Verhaal Alif

Vrolijk lachend speelt de 7 jarige Alif met zijn vrienden. Dat hij in een rolstoel zit en aan de rechter kant een arm en been mist schijnt niemand iets te deren. Dat was twee jaar geleden wel anders.

Alif kwam op zijn vijfde naar de veranda school in Golapnagor. Hij was eenzaam, stil en kon zich nauwelijks zelfstandig verplaatsen. Alif had wel één grote droom, hij wilde naar school net als zijn buurjongens. Het veldteam regelde een rolstoel voor hem en in zijn dorp en op de nabij gelegen school begon een langdurige interventie over de rechten van kinderen met een handicap. Uiteindelijk kreeg Alif een schoolbijdrage van de overheid en werd hij toegelaten in de eerste klas van de reguliere school. De buurt en school kinderen leerde hoe ze hem konden helpen en hoe ze hun spelletjes konden aanpassen zodat hun nieuwe vriendje mee kon doen.

Nu is hij het stralende middelpunt en heeft hij praatjes voor tien. Ook heeft hij nieuwe dromen, zijn school afmaken, Engels leren en dan voor Niketan werken.