Nieuws Uitdagingen in verstandelijk gehandicapten zorg Bangladesh
Bangladesh was één van de eerste landen die belangrijke VN conventies ondertekende ten behoeven van de bescherming en bevordering van de rechten van kinderen (1990) en van de rechten van mensen met een handicap (2007).
Het land heeft ook wetten aangenomen om de conventies te kunnen uitvoeren. In 2013 de kinderwet en de wet op de rechten en bescherming van mensen met een handicap. Daarbij heeft het een overheidsstructuur opgezet ter coördinatie en verantwoording op de uitvoering van deze wetten. Aan wil ontbreekt het dus niet bij de overheid. Desalniettemin zijn er drie uitdagingen die aan de basis liggen van het gebrek aan implementatiekracht van de overheid. Wel moeten die bezien worden vanuit de bredere context van Bangladesh. Het land heeft bijvoorbeeld weliswaar vorderingen geboekt in het terugdringen van armoede, maar nog steeds leeft 31% van de bevolking onder erbarmelijke omstandigheden en loopt 97% van de bevolking risico om slachtoffer te worden van een natuurramp. De kwaliteit van onderwijs is nog slecht, volgens een Wereldbank rapport uit 2015.
Zichtbaarheid
Statistische, betrouwbare gegevens ontbreken over het aantal mensen dat een handicap heeft. In het reguliere onderwijs bijvoorbeeld worden aantallen kinderen niet gedifferentieerd op ‘kinderen met een handicap’. Dit maakt het lastig om dan geld of speciale programma’s te bestemmen voor deze doelgroep.
Langzaam maar zeker verandert het idee dat kinderen met een handicap, kinderen zijn waarvoor je je moet schamen, die het beste verstopt kunnen worden. Ouders weten, ook dankzij organisaties als NIKETAN, hun weg te vinden naar instanties die hulp bieden bij de ondersteuning voor de zorg van hun kinderen. Maar het zijn er nog steeds te weinig, meer ouders/families moeten geïnformeerd en ondersteund worden.
Kennis
Er is nog te weinig kennis in het reguliere onderwijs en gezondheidszorg over de mogelijkheden om de potenties van kinderen met een handicap tot bloei te laten komen. Er zijn wel een paar gespecialiseerde instellingen en NGO’s. Het lukt hen, ons inziens, alleen onvoldoende om de kennis die ze hebben in praktijk te brengen. Ze bereiken nog te weinig mensen/kinderen met een handicap en dan overwegend kinderen in de stad, of kinderen uit rijkere families. Daarbij komt dat de kinderen gediscrimineerd worden als ze naar scholen of ziekenhuizen gaan. Overigens zijn er wel positieve ontwikkelingen gaande. Zo is in 2011 het ‘global autism public health initiative’ gestart dat zich richt op het verbeteren van de toegang tot onderwijs en gezondheidszorg voor kinderen met een autistische stoornis. Helaas komen er nog weinig zichtbare resultaten uit dit initiatief. Er is in 2013 ook begonnen met ‘inclusief onderwijs in het basisonderwijs’. Dit betekent dat ook kinderen met een beperking toegang moeten krijgen tot onderwijs. Voor kinderen met een mentale stoornis is hierbinnen echter nog maar heel beperkt tot geen aandacht.
Geld
Het is lastig om te volgen hoeveel budget er precies ter beschikking gesteld wordt voor mensen met een handicap in Bangladesh. Wel blijkt dat er maar een klein percentage van het BNP voor onderwijs bestemd is: 2,7%. Ter vergelijking, in Nederland is dat rond de 5%. Hoeveel daarvan naar de implementatie voor ‘inclusief onderwijs’ gaat is niet duidelijk. Daarnaast laat een studie uit 2015 zien ministerie van gezondheid nul budget had gereserveerd voor de zorg van mensen met een handicap.
Hoewel de overheid op papier veel geregeld heeft voor mensen met een handicap is hiervan in de praktijk nog maar weinig zichtbaar. NIKETAN zal zich daarom voorlopig nog blijven inzetten om meer kinderen met een verstandelijk handicap te bereiken. Zij zal daarbij zoveel mogelijk samenwerken met de overheid en met andere instellingen zodat de kennis en ervaring verspreid wordt.
Geraadpleegde bronnen:
Situation Analysis on Children with Disabilities in Bangladesh, studie van Unicef uit 2014.
Demand for Rehabilitation Budget for Disabled People, artikel van de Daily Observer Bangladesh van 10 augustus 2015.
Education at a Glance 2016 OECD indicators.