Verhaal Parish Miah

Parish Miah is een 30-jarige jongen met een aan autisme verwante stoornis. Volgens zijn moeder had hij een normale ontwikkeling op alle domeinen voordat zijn vader stierf.

Hij praatte graag met zijn vader en hielp hem op het land. Ze waren altijd samen. De plotselinge dood van zijn vader veranderde de toen 19-jarige Parish volledig. Hij huilde 3 dagen achter elkaar en weigerde te eten. Vanaf die dag bleef hij binnen, praatte niet met anderen en kreeg geleidelijk aan moeite met lopen, alleen naar het toilet gaan en andere dagelijkse vaardigheden. Zijn wanhopige familieleden brachten hem naar de dokter voor behandeling, maar niets mocht baten. Hij werd een last voor zijn gezin.

Ze zochten een woonvoorziening voor hem en vonden uiteindelijk wooncentrum Afroza Place. Parish kon geen traplopen, wilde alleen maar in zijn slaapkamer blijven, kon niet zelfstandig eten en naar de badkamer gaan. Hij had duidelijk zowel sociaal-emotionele als cognitieve problemen.

Maar nu, na 4 jaar, laat hij langzaam wat vooruitgang zien. Hij beweegt zich gemakkelijk en vrij op het terrein van de woonvoorziening, hij loopt de trap op en kan zelfstandig naar het toilet, maar heeft hulp nodig bij het afvegen van zijn billen. Hij eet zelfstandig, reageert op zijn naam en begint kleine gesprekken. Zijn familie is erg blij met de begeleiding die Parish krijgt en ze hopen dat hij meer vaardigheden zal terug krijgen.

Lees ook het verhaal van Sagor