Verhaal Robin

Hallo, ik ben Robin, ik ben  24 jaar en ik heb een lichte verstandelijke beperking. Ik heb mijn ouders nooit gekend, als baby werd ik in een ziekenhuis achtergelaten. Ik werd geadopteerd door een lieve verpleegster.

Als kind praatte ik nauwelijks en ook mijn motoriek liep flink achter. Ik werd aangemeld in het dagcentrum maar vanwege de zeer beperkte financiële middelen en de lange reistijd kon ik niet naar het dagcentrum komen. Toen ik zeventien was kwam ik met moeilijk hanteerbaar gedrag in Afroza’s Place terecht. Ik stookte, plaagde en daagde de andere jongens uit. Ik werd zelf ook flink terug gepest en omdat ik daar niet zo goed tegen kan eindigde dit vaak in woedeaanvallen of huilbuien.  In het centrum volgde ik de My Way to Work training, ik leerde beter communiceren, en  aan te geven wat ik wel en niet leuk vond.

Langzaamaan veranderde ik van een ‘moeilijk hanteerbare jongen’ in een gezellige bewoner. Door mijn soms wat onnozele uitdrukkingen werd ik behoorlijk onderschat in mijn kunnen. Dat ik als tweede eindigde in de examen van de ‘My way to Work training’ deed iedereen verbazen. Zelf loop ik nu natuurlijk met opgeheven hoofd, trots als een pauw rond. De zelfverzekerde lach op mijn gezicht gaat er nooit meer van af.

Lees ook het verhaal van Imran